Eid ul Adha begint op de tiende dag van Dhul Hijjah. Voor degenen die niet bij de bedevaart zijn, begint het met een extra vroege ochtendgebed in de gemeente, die het gebed Eid heet. Het is een feesttijd, een tijd om familie en vrienden te bezoeken en God te bedanken voor alle zegeningen die Hij ons heeft gegeven. Het vereist contact met familieleden, vriendelijkheid voor familie en buren, en empathie en medeleven voor de armen. Bovenal doet Eid ul Adha ons eraan denken dat God groot is en dat Hij de bron is van alle bounties. Door de goede tijden en de beproevende tijden is God de bron van alle troost en alle vrede, en onderdanigheid aan Hem brengt de grootste voordelen van iedereen.
Het maken van de bedevaart wordt vaak genoemd in de voetstappen van Ibrahim. Dit komt doordat de rituelen die bij de bedevaart betrokken zijn veel van de gebeurtenissen in het leven van de profeet Ibrahim repliceren. Eid ul Adha herdenkt een specifieke proef in het leven van Ibrahim. Hij werd geboden door God om zijn zoon Ismael te offeren. Eid ul Adha komt op de tiende dag van Dhul Hijjah op, de dag waarop de meeste Hajj rites zijn voorgevormd en de pelgrims slagen een dier om de gehoorzaamheid van profeet Ibrahim aan God te gehoorzamen.
"Zeker, Ibrahim was een voorbeeld, gehoorzaam aan God, van nature rechtop, en hij was niet van de polytheïsten. Hij was dankbaar voor onze bounties. Wij kozen hem en leidden hem naar een goede weg. Wij hebben hem goed in deze wereld gegeven, en in het volgende zal hij zeker bij de rechtvaardigen zijn. "(Koran 16: 120-121)
In een goddelijk geïnspireerde droom zag Ibrahim zichzelf zijn zoon Ismael opofferen. Alle leden van Ibrahim's familie bewezen volledig vertrouwen in God, daarom onthulde Ibrahim de droom aan Ishmael. Hij kwam ermee akkoord dat zijn vader het bevel van God zou moeten uitvoeren. Samen gingen zij naar de plaats van het offer en bood het leven van Ismael aan God. Ibrahim bereidde zijn geliefde zoon op te offeren. Op dit moment verzocht de shaytaan (satan) Ibrahim zich te proberen hem te laten gehoorzamen met God, maar Ibrahim verzette zich tegen de shaytaan. Ibrahim keek naar zijn zoon naar wat hij de laatste tijd geloofde, maar als het mes dicht bij de hals van Ismaël kwam, ging God zijn hand vast en onthulde dat Ibrahim niet nodig was om door te gaan. Zijn offer was al vervuld.
Het opgeven van iets groot in het belang van God, zoals het leven van je kind, moet lijken op een groot en onvoorstelbaar offer. Vandaag gaat zelfs zonder iets klein, zoals een kopje koffie, het geld aan liefdadigheid schenken, lijkt op een groot offer. Probeer je je voor te stellen hoe Ibrahim moet voelen als hij het mes boven zijn kind nek hield. In het laatste moment was hij verlicht van zijn plicht om Gods bevelen te volgen. Het hebben van volledig vertrouwen in God, met zekerheid weten dat God weet en wil wat voor ons het beste is, is vaak moeilijk, maar het zou niet moeten zijn.
"... En wie God vreest en zijn plicht aan Hem houdt, zal hem een weg maken om uit te komen (van alle moeilijkheden). En Hij zal hem voorzien van bronnen die hij nooit kon voorstellen ... "(Koran 65: 2-3)
God heeft Ishmael vervangen door een schaap en het is om deze reden dat moslims een dier opofferen op de viering van Eid ul Adha; Maar het is meer dan een feest, het is een herinnering. Wij worden herinnerd aan onze eigen voorlegging aan de wil van God. Die moslims die de bedevaart niet maken en die zich kunnen veroorloven, offeren een dier ter herinnering aan profeet Ibrahim's test.
"Hun vlees zal Allah niet bereiken, noch zal hun bloed, maar wat Hem bereikt, is vroomheid van jou ...." (Koran 22:37)
De daad van het dieroffer wordt vaak verkeerd begrepen. God heeft geen bloed of vlees nodig; In feite heeft God geen enkele van onze aanbiddingshandelingen nodig. Maar voor ons eigen voordeel beveel God ons om naar Hem te keren en hem te gehoorzamen. God zoekt onze vroomheid, onze goedheid en onze liefdadigheid. Het geoffer dier is meestal een schaap, een geit of een koe.
Het verdelen van het vlees uit het offer van Eid al-Adha versterkt veel van onze inspanningen om God te behagen met onze vroomheid. Meestal wordt een portie door de directe familie en familieleden gegeten, een gedeelte wordt weggegeven aan vrienden en buren en een portie wordt aan de armen geschonken. De handeling symboliseert onze bereidheid om ons geld uit te geven om banden van verwantschap en vriendschap te versterken en ons enthousiasme om dingen te geven die ons nuttig hebben om degenen die in nood zijn te helpen. In het offer erkennen we dat alle zegeningen van God komen.
http://www.youtube.com/watch?v=XVcF4WC1UbA